ต้นกำเนิดของวันวาเลนไทน์

วันวาเลนไทน์ (วันวาเลนไทน์) มีการเฉลิมฉลองเป็นประจำทุกปีในวันที่ 14 กุมภาพันธ์และประวัติศาสตร์และประเพณีของมันมีแหล่งข้อมูลและการตีความที่หลากหลาย การตีความที่พบบ่อยที่สุดเกี่ยวข้องกับเซนต์วาเลนไทน์ผู้พลีชีพที่ถูกประหารชีวิตในช่วงจักรวรรดิโรมันในศตวรรษที่ 3 A.D. สำหรับการละเมิดพระราชกฤษฎีกาของจักรพรรดิ Claudius II ห้ามมิให้ทหารแต่งงาน

1. เรื่องราวของเซนต์วาเลนไทน์:

เซนต์วาเลนไทน์เป็นนักบวชคริสเตียนหรือบิชอปในกรุงโรมซึ่งเชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ของความรักและการแต่งงาน ในเวลานั้น Claudius II จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันเชื่อว่าผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานมีแนวโน้มที่จะได้รับการคัดเลือกมากกว่าผู้ชายที่แต่งงานแล้วดังนั้นเขาจึงห้ามทหารที่จะแต่งงาน เซนต์วาเลนไทน์คัดค้านพระราชกฤษฎีกานี้และแต่งงานอย่างลับๆสำหรับคู่รักหนุ่มสาว ในที่สุดเซนต์วาเลนไทน์ถูกจับกุมและถูกตัดสินประหารชีวิต ตำนานเล่าว่าในระหว่างที่เขาถูกจำคุกเขาได้พัฒนามิตรภาพที่ลึกซึ้งกับลูกสาวของผู้คุมของเขาและเมื่อความตายของเขาเขียนจดหมายถึงเธอลงนามว่า“ คุณวาเลนไทน์” ซึ่งกลายเป็นประเพณีการ์ดวันวาเลนไทน์

2. การเชื่อมต่อระหว่างเทศกาลฤดูใบไม้ผลิและความโรแมนติก:

วันวาเลนไทน์เกิดขึ้นพร้อมกับเทศกาลโรมันโบราณแห่ง Lupercalia การเฉลิมฉลองฤดูใบไม้ผลิที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันความชั่วปกป้องปศุสัตว์และอธิษฐานเพื่อการเก็บเกี่ยวที่ดี เทศกาลนี้ยังรวมถึงพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับความรักและการแต่งงาน ในศตวรรษที่ 4 ศาสนาคริสต์พยายามที่จะจัดงานเลี้ยงซึ่งค่อยๆพัฒนาเป็นวันเซนต์วาเลนไทน์

3. สัญลักษณ์โรแมนติกของยุคกลาง:

ในยุคกลางโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอังกฤษและฝรั่งเศสวันที่ 14 กุมภาพันธ์กลายเป็นวันสำหรับคู่รักที่จะแสดงความรัก ผู้คนในช่วงเวลานี้เชื่อว่านกจะเลือกเพื่อนของพวกเขาในวันนี้ดังนั้นวันวาเลนไทน์จึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของความรักและการแต่งงาน

4. วันวาเลนไทน์สมัยใหม่:

วันนี้วันวาเลนไทน์ได้กลายเป็นวันหยุดระดับโลกที่คู่รักแลกเปลี่ยนของขวัญช็อคโกแลตดอกไม้และการ์ดอวยพรเพื่อแสดงความรัก แม้ว่าจะมีการตีความที่หลากหลายของต้นกำเนิดไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม 14 กุมภาพันธ์ได้กลายเป็นวันสำคัญสำหรับผู้คนที่จะเฉลิมฉลองความรักและความรัก

ต้นกำเนิดของวันหยุดนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวของความรักและการเสียสละและสะท้อนถึงการแสวงหาและการถนอมแห่งความรักโดยมนุษย์